MARC DARKIN - GALIZA

FINALMENTE

Unha sensación nunca esquecida apoderouse del cando albiscou desde a cabina a silueta familiar do pequeno planeturbe. Malia tanto tempo de ausencia, non se apagaran os ecos dunha saudade fraguada en mundos incriblemente distantes. A tristeza que apreixara o corazón, responsable dunha marcha necesaria para a propia integridade, xa non o alagaba como antano. Así un día soubo que por fin viñera o momento do retorno.

Aínda arrastraba no seu interior un pouso de desacougo inevitable, mais agora semellaba esvaecerse coa vista das vellas torres de Iagostela, identificables mesmo para moitos que nunca antes se achegaran a tan remoto confín daquel espacio.

Cantas veces pensara na volta, nas rúas estreitas do querido planeturbe, naquela tranquilidade case ingrávida que se rompeu para el un día malfadado, escoitando aquel antiquísimo cantar que falaba das cidades como libros que se len cos pés. Os seus pronto relerían nidiamente as liñas que a súa memoria fixera algo borrosas.

Sentiu o seu ánimo quecer coa proximidade do lugar onde viñera á vida. Onde seguramente ía rematala. Agora xa non o agardaba ninguén. Ou si? Lembrou...